In gesprek met Elisabeth van Oostrum

Op dinsdagavond 15 oktober komt Elisabeth van Oostrum naar Cultura. Zij gaat in gesprek met Rik Winsemius, manager van de bibliotheek, over haar boek “Roomse restjes”. Een familiegeschiedenis vol dogma’s, afhankelijkheid en veerkracht.

Elisabeth groeide op in Ede, als oudste kind van een groot katholiek gezin. De katholieke gemeenschap was en is niet groot in Ede en was strenger dan elders in het land. Elisabeth stond vier jaar voor de klas op de toenmalige Toon Hermansschool in Ede en werkte ook enkele jaren bij de gemeente.

Bij het sterfbed van haar moeder haalt ze herinneringen op aan het leven van haar moeder, en aan het leven van haar broers, zus en haarzelf. Met op de achtergrond bijna 100 jaar katholiek leven, zien we de strijd van het afzetten tegen en loslaten van het geloof, maar ook de zoektocht naar alternatieven, zingeving en zelfs het goede van de roomse restjes. Veel mensen die zich deels of geheel losgemaakt hebben van een streng gelovige opvoeding, zullen zich hierin herkennen.

Zij zoekt naar mogelijke oorzaken van de verslaving van twee broers en een zus. Hebben die ook met de rigide geloofsbeleving te maken? In haar werk als wethouder en bestuurder zoekt zij antwoorden om haar familieverhaal een plaats te geven. Dit helpt haar om op een andere wijze naar haar moeder en haar eigen leven te kijken.

‘In een meeslepend persoonlijk verhaal geeft Elisabeth van Oostrum een mooi beeld van waar een strenge katholieke opvoeding toe kan leiden. Ze neemt ons mee in het verdriet, de verslaving en het verlies die eruit voortkwamen. En vult dat aan met een milde blik op de verbindende werking die religie en levensovertuigingen toch ook kunnen bieden.’
Robbert Bodegraven, directeur Humanistisch Verbond

‘Dicht op de huid geschreven grijpt de benauwdheid van een kindertijd je bij de strot. Wonderbaarlijk hoe levenskracht, vrijheidsdrang, creativiteit en openheid desondanks hun weg vinden.’
Christa Anbeek, hoogleraar theologie en schrijver van het beste spirituele boek 2019

‘Reflecterend op haar leven, met subtiliteit en veel empathie, beschrijft Elisabeth zichzelf en de mensen van wie zij ten diepste houdt, maar die niet de gemakkelijkste zijn. Gaandeweg ontdekt ze ook dat haar eigen en hun gewonde karakter eigenschappen wel eens niet zo exclusief door de beleden godsdienst zelf te verklaren zijn. Elke godsdienst beleving is immers oh zo doortrokken van beschadigde menselijkheid. Haar oproep versta ik zo dat godsdiensten, ook in hun ‘heilige resten’, mogen bijdragen tot liefdevolle heling van deze menselijke gebrokenheid, en er niet zelf aan ten prooi vallen. Die oproep beaam ik zeer’.
Mgr. E. de Jong, hulpbisschop van het Bisdom Roermond

Vul onderstaand formulier in om je aan te melden